Verantwoording

Je oude kazerne nu ging in 2009 van start met een beperkte opzet. De eerste insteek was om landmachtkazernes die waren afgestoten na het einde van de Koude Oorlog te beschrijven en fotograferen, met de nadruk op kazernes waar een flinke hoeveelheid oudgedienden een herinnering aan hebben. Deze beperking was noodzakelijk omdat Nederland meer dan 200 (voormalige) kazernes telt en het voor een eenling niet doenlijk is die allemaal te beschrijven.
Het motief om juist afgestoten kazernes op de website op te nemen en kazernes die nog in gebruik zijn niet, is het logische gevolg van het niet toegankelijk zijn van deze laatste categorie. Na enkele jaren werden er toch kazernes die minder in het geheugen gegrift zijn opgenomen op de site, dit vooral uit oogpunt van hun geschiedenis en/of architectonische betekenis. Al met al ontstond steeds meer een overzicht van kazernebouw door de eeuwen heen in Nederland.

De kern van de website wordt gevormd door de kazernebeschrijvingen. Van iedere kazerne werd, behalve de actuele toestand, zoveel mogelijk de geschiedenis uitgezocht. Bij sommige kazernes leidt dit tot uitgebreidere verhalen dan bij andere, een gevolg van of weinig bronnen, of er gebeurde hier simpelweg minder. Naast boeken en tijdschriften leverden ook historische kranten veel informatie. Maar ook diverse historische verzamelingen van de landmacht waren en zijn van veel betekenis.
De kazernebeschrijvingen worden aangevuld met pagina's die onder de koppen Achtergronden en Architectuur vertellen wat de militair-politieke ontwikkelingen waren die aanleiding gaven tot kazernebouw en tevens hoe kazernes zich in de loop der tijd ontwikkelden.
Vanuit het oogpunt van leesbaarheid is ervoor gekozen om geen literatuurverwijzingen in de teksten op te nemen. Wel is er onder de kop Verantwoording een literatuurlijst.

Veel moeite is gedaan is om relevante informatie te vergaren, het is echter niet onwaarschijnlijk dat er hier en daar fouten zijn ingeslopen. Graag verneem ik die, evenals aanvullende informatie. Via contact kunt u mij hiervan op de hoogte brengen.
Regelmatig krijg ik de vraag waarom ik deze website heb opgezet. Het antwoord is niet 1-2-3 te geven maar ik vond tijdens het lezen van een Zweedse detective een passage die op zijn eigen manier een antwoord geeft op die vraag. Deze tekst is hieronder opgenomen.

Frank Oosterboer
2016

 

Motivatie

Voor wie benieuwd is naar de motieven voor het opzetten van deze site.
De volgende passage uit de Zweedse thriller Dossier Göteborg (2007) door Kjell Genberg geeft een heel aardig antwoord op die vraag.
Met dank aan uitgeverij de Rode Kamer.


www.rodekamer.nl/dossier.html


Twee politiemannen lopen om de tijd te doden rond over een voormalige kazerne in Göteborg (Zweden), waar een van hen zijn militaire opleiding volgde.

De drie grote stallen zagen er nu bijna een beetje pathetisch uit. Paarden en huzaren waren er niet meer. In plaats daarvan waren ze veranderd in de meest populaire vlooienmarkt van Göteborg, met elke zaterdag en zondag vele duizenden bezoekers.
‘Je zou er bijna spijt van krijgen dat het militaire tijdperk hier afgesloten is’, zei Per. ‘Maar dat gaat zo met de militaire dienst. Als je er na een paar jaar op terugkijkt, herinner je je alleen maar de leuke dingen. Al dat saaie gedoe met wachtlopen en dat eeuwige morse-alfabet vergeet je’.
‘Waar zijn alle militaire activiteiten eigenlijk naar toe verplaatst?’ vroeg Joakim, want in de papieren die hij gelezen had, stond daarover niets.
‘Een deel is in ieder geval naar Halmstad verhuisd. Het is nog niet zolang geleden, dat hier de laatste soldaat vertrokken is’.
Joakim knikte instemmend. Hij had ergens gelezen dat de dienst der genie de kazernegebouwen en de grond aan de gemeente Göteborg had verkocht voor het schijntje van 44 miljoen kronen, hoewel de marktwaarde in de buurt van een kwart miljard werd geschat.
Ze stapten uit de auto. Nog niet iedereen was er, dus verkenden Per en Joakim even de omgeving. Boven het roodstenen nepkasteel hing een sfeer van weemoed. Per Norberg wees op de oude ziekenboeg, waarin nu een privépraktijk voor voetverzorging was gevestigd. De telegrafiezaal was veranderd in de tekenkamer van een reclamebureau. Maar de meeste gebouwen stonden er leeg en troosteloos bij, ondanks vele pogingen was men er niet in geslaagd hier veel particuliere bedrijven naar toe te lokken. Een jeugdherberg vlak naast de stallen had `s-zomers wel enige bezetting. Maar het militaire museum ernaast kreeg maar weinig bezoekers.
Toen ze naar de oude kantine liepen, deed Per Norberg eerbiedig zijn baret af.
‘Wat is het stil’, zei hij.
Hij voelde aan de deur en merkte dat deze niet op slot zat. Ze liepen naar binnen. Per wees.
‘Daar stond de jukebox’, vertelde hij. ‘Als ik het me goed herinner, werden er in die tijd van Muckartwist van Cool Candy meer platen verkocht dan van Elvis en de Beatles bij elkaar. Daar stond de toonbank met de frisdrankkasten. De flesjes van de kleine brouwerijen zoals Sandwalls in Boras en Ägirs in Göteborg hebben lang standgehouden tegen Pripps’.
‘Je gaat toch zeker niet huilen?’ lachte Joakim. ‘Ik was bij de marine in Karlskrona. Daar is het ook allemaal veranderd, maar ik voel me niet verdrietig als ik daar wel eens kom’.
‘Jij bent te jong om dit te begrijpen’, zei Per.